ऊ आफ्नै सीमामा तटस्थ अडिएको छ मानौँ- अनुशासन भङ्ग गर्नुको क्रुरता खेपेको छ । निर्निमेष हेरि-रहेका छन् उसका आँखाले म भएतिर मानौँ- उसले पनि यो

धेरै यादहरु त त्यतै छोडिएका छन् मन्दिरका पर्खालहरुमा । कुनै मन्दिरको सिँढीमा कुनै टुँडालको चित्रमा कुनै घण्टीको टिङ्टिङ्‍मा कुनै शङ्खनादमा कुनै चन्दनको महकमा… आज फेरि

कोही यस्तरी पनि बदलिन्छ कि जसरी बिस्तारै बदलिन्छ साँझको क्षितिज र सुस्तरी फेरिन्छ रङ्ग । कोही यसरी छुटेर जान्छ जिन्दगीबाट जसरी चुँडिएर जान्छ लट्टाइको धागो

जिन्दगी के नै हो र आखिर ? जन्म र मृत्यु बिचको अभिनय ! एक गाँस भोक एक घुट्को तिर्खा एक झप्को निद्रा एक पलको आराम

एक जमाना थियो हरेक दिन समाचार आउँथ्यो सिरिया या त अफगानिस्तान इराक या त पाकिस्तानबाट । मृत्युको, हत्याको, बन्दुकको, विस्फोटको । गोली र बमका खबरहरु

कति थोक थियो- गर्नैपर्ने थियो । कति कुरा थियो- भन्नैपर्ने थियो । कति याद थियो- बिर्सिनु थियो । कति खुसी, कति दुःख कति कति कथाहरु

जानेहरु केवल आफूमात्रै जाँदैनन् । साथमै लैजान्छन् एउटा भर्भराउँदो सपना अनेकौँ यादगार क्षणहरु हजारौँ वाचा-बन्धनहरु साथ निभाउने प्रणहरु अनि एक एक गरि सँगालेका अनेकन् साना

मध्यरातमा झस्काउँछ लैजाऊ तिम्रा यादहरु । मुटु मात्रै चस्काउँछ लैजाऊ तिम्रा यादहरु । सताउँछ, तर्साउँछ आँशु मात्रै बर्साउँछ । बारम्बार जिस्काउँछ लैजाऊ तिम्रा यादहरु ।

जहाँबाट सुरु हुन्छ- सृष्टिका कारण अकारणहरु । जहाँबाटै छुट्छ र फर्किन्छ- सत्व, रज र तमोगुण। जसकै कारण चल्छ- ब्रह्माण्डको सारा नियम । जहाँबाटै निस्कन्छ र

 एक चिया- एक बोध एक ध्यान र एक समाधी ।  दुई चिया- एक बिहान एक बिउँझाइ र एक मुस्कान ।  तीन चिया- एक बसाइ एक