मैले भनेँथेँ र?
मैले भनेँथेँ र मेरो नजिक आऊ भनेर? मैले भनेँथेँ र मेरो हात समाऊ भनेर? म त आफ्नै यात्रामा थिएँ- तिमीले बोलाएथ्यौ र म
दिनैपर्छ जान
वसन्त आउन पनि जानैपर्छ एउटा हिउँदले । विदा हुनैपर्छ कठ्याङ्ग्रिँदो ठिही कोइलीको गान सुन्न । बग्नैपर्छ नदीले पनि सागर भेट्न । र उड्नैपर्छ
प्रिय कविहरु
सोच्छु- देवकोटा भएर बाँच्न कति कठिन थियो होला! सोच्छु- भूपी भएर जिउन कति कठिन थियो होला! सोच्छु- हरिभक्त कटवाल भइरहन कति कठिन थियो
शनिबार
जिन्दगी- शनिबार जस्तै लाग्छ आजकल छिनमै आउँछ र छिनमै बितेर जान्छ । प्रिय! मलाई तिमी पनि शनिबार जस्तै लाग्छ । फुर्सदमा आउने अनि
काव्यिक प्रेम
अपलक हेर्थे प्रेमिल हेराइ तिम्रा आँखाभन्दा बाटुला शब्दहरुले। बिस्तारै फुस्फुसाउँथे ओठभन्दा रसिला भावहरु । लहराउँथे रुपक, उपमा र प्रतिकहरु जसरी लहराउँछन् हावामा तिम्रो
मनको ईश्वर
मैले जसलाई पाउनका लागि जीवनभर ईश्वरसँग प्रार्थना गरिरहेँ। उसको ईश्वर अरु नै थियो… हे ईश्वर- मलाई मेरो ईश्वरसँग मिलाइदेऊ! @ विस्मय ! 0
माध्यम
बादल केवल माध्यम हुन्छ सागर र पहाडको मेल गराउन पानी बोकेर। माध्यम हुन्छ एउटा मन्त्र ईश्वरसँग मेल गराउन। पातमाथीको शीतझैँ अझ-अरु तृणवत छ
गजल- भ्रम थियो सकियो
जिन्दगीमा केही चिजको भ्रम थियो- सकियो, आउने अनि निस्किनेको क्रम थियो – सकियो। चिस्सिएसी सम्बन्धको महत्व नै कहाँ हुन्छ? सेलाउन ठिक्क कतै तापक्रम
