घर त फर्किनैपर्छ
हरेकदिन चाहे म जतै जाउँ जतै पुगुँ जतै घुमुँ हरेक साँझ म फर्किरहेको हुन्छु घर। कहिले बोकेर- एक झोला आलु र दुई मुठो
अभिनय
भर्खरै सकाएर आएँ छोराको अभिनय। अब जानुछ मित्रको आवरण पहिरिएर साथीलाई भेट्न। भरेको संवाद पो याद गर्नुपर्ला! प्रेमीका भेट्नुछ रङ्गमञ्च न हो जीवन
म फेरि मुस्कुराउन सकुँ
जुनबेला समय यति तेज हुनेछ कि मानिसहरु हावामा उड्नेछन्। ठीक त्यही बेला जीवनको स्थिरता बोकेर आउनु तिमी। र उभ्याइदिनु मलाई जमीनको धरातलमा जहाँबाट
मैले बुझ्नुपर्थ्यो
निस्पृहता थियो उर्जा थप्न खोजेँ र जीवन सुम्पिएँ। भ्रम थियो परिभाषा खोजेँ र शब्द सुम्पिएँ। खरानी थियो मैले खोजेँ प्रेमको सानो झिल्को र
देखाउन जान्नुपर्छ
नगाली त बदलिँदैन सुन पनि गहनामा। नपगाली बग्दैन बरफ पानी बनेर। आगो खप्छ र त बन्छ फलाम पनि चम्किलो तरबार। सहन्छ असीम ताप
सौगातको कविता- चिया अनि तिमी र म
फराकिलो टेबलको एक छेउमा बाफ उडिरहेको कपको चिया जसलाई यो ओठले स्पर्श गर्दै चियाको पहिलो चुस्की लगाउँदै गर्दा च्वास्स पोलेको थियो यो जिब्रो।
बात बाँकी’थ्यो
तिमी गयौ अझै केही बात बाँकि’थ्यो छोडिएको अलपत्र रात बाँकि’थ्यो । स्पर्श त्यो मदमस्त रौनकता त्यो उत्ताउलो स्नेहले सुम्सुम्याउने हात बाँकि’थ्यो । झरेजस्तै
चक्र हो- चलिरहन्छ
फर्किँदैन भन्थ्यौ हिउँद-फर्कियो त्यसरी नै जसरी फेरी फर्किन्छ एउटा वसन्त एउटा बर्खा खडेरी हिउँद… चक्र हो चलिरहन्छ- घुमिरहन्छ फेरिन्छ साल, महिना, ऋतु र
