सिद्धिचरण श्रेष्ठको कविता- प्रतिविम्ब

क्यै हारे झैं, क्यै बिर्से झैं,
को त्यो पथमा आइरहेको ?
कुक्कुर जस्तै लुरु लुरु हिंड्दै,
दुर्बलताले पीर निखन्दै,
को त्यो पथमा आइरहेको ?

दुइटा लठ्ठी, एउटा ढुङ्गा,
ढुङ्गा मास्तिर एउटा फर्सी
राखी, यो हो मानिस भन्दै
बालकहरुले तानि रहे झैं,
को त्यो पथमा आइरहेको ?

सत्य नचिन्ने, झूठ अँगाल्ने,
गिर्दे तलतल म उठें भन्ने।
वातावरण नै दूषित पार्ने,
वर पर हेरी देख्न नसक्ने
को त्यो पथमा आइरहेको ?

आकृति हो तर रुप विहीन,
भाषा हो तर भावविहीन,
मान्छे हो तर आत्माविहीन,
चारैतिरको बन्द विचार-,
यो मेरो प्रतिविम्व हिंडेको ?

@ विस्मय !

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *