मैले भनेँथेँ र मेरो नजिक आऊ भनेर? मैले भनेँथेँ र मेरो हात समाऊ भनेर? म त आफ्नै यात्रामा थिएँ- तिमीले बोलाएथ्यौ र म रोकिएँथेँ । त्यसपछि कति वसन्त बित्यो कति फूल फुल्यो कति साथ रमायौँ हामी कति सपना सजायौँ मैले भनेथेँ र चुपचाप जाऊ भनेर? बिर्सियौ? मलाई सोध एक एक पल याद छ… @ विस्मय […]
वसन्त आउन पनि जानैपर्छ एउटा हिउँदले । विदा हुनैपर्छ कठ्याङ्ग्रिँदो ठिही कोइलीको गान सुन्न । बग्नैपर्छ नदीले पनि सागर भेट्न । र उड्नैपर्छ बाफ भएर पहाडमा फर्किन जम्न । र पग्लनैपर्छ हिमालहरु खेत भिजाउन । जानेहरु- जान्छन् जानेहरु- रोकिन्छन् र? दिनैपर्छ जान कोही अर्को आउन पनि। @ विस्मय ! 0 Facebook 1 Twitter 0 Linkedin […]
सोच्छु- देवकोटा भएर बाँच्न कति कठिन थियो होला! सोच्छु- भूपी भएर जिउन कति कठिन थियो होला! सोच्छु- हरिभक्त कटवाल भइरहन कति कठिन थियो होला! सोच्छु- कबिता व्यक्ति हो या सृजना? जन्मागत हो या साधना? चाहे जे होस्- मलाई त केवल कबितामा बाँच्नुछ जसरी बाँचेथे मेरा प्रिय कविहरु। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 […]
अपलक हेर्थे प्रेमिल हेराइ तिम्रा आँखाभन्दा बाटुला शब्दहरुले। बिस्तारै फुस्फुसाउँथे ओठभन्दा रसिला भावहरु । लहराउँथे रुपक, उपमा र प्रतिकहरु जसरी लहराउँछन् हावामा तिम्रो केश। काव्यिक याचना! या थियो एउटा प्रेमको आह्वान । माफ गर प्रिय! म तिमीलाई होइन तिम्रा कवितालाई प्रेम गर्थेँ । @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 […]
मैले जसलाई पाउनका लागि जीवनभर ईश्वरसँग प्रार्थना गरिरहेँ। उसको ईश्वर अरु नै थियो… हे ईश्वर- मलाई मेरो ईश्वरसँग मिलाइदेऊ! @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp
बादल केवल माध्यम हुन्छ सागर र पहाडको मेल गराउन पानी बोकेर। माध्यम हुन्छ एउटा मन्त्र ईश्वरसँग मेल गराउन। पातमाथीको शीतझैँ अझ-अरु तृणवत छ जीवन माध्यम हुन्छ अडिने पनि अडाउने पनि तप्किने पनि तप्काउने पनि.. त्योभन्दा पर एउटा कुरा भनुम्? सायद तिमीसँग भेट हुन शरीर केवल माध्यम थियो। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 […]
जिन्दगीमा केही चिजको भ्रम थियो- सकियो, आउने अनि निस्किनेको क्रम थियो – सकियो। चिस्सिएसी सम्बन्धको महत्व नै कहाँ हुन्छ? सेलाउन ठिक्क कतै तापक्रम थियो – सकियो। एकोहोरो याद हुन्छ, सम्बन्धले साथ खोज्छ, एकोहोरै लगाव अनि श्रम थियो – सकियो । @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp
यतिबेला त तिमी मलाई चिन्न सक्दैनौ। पर्ख अलिक दिन म आउनेछु केही कविता लिएर र कानमा फुस्फुसाउनेछु बिस्तारै आफ्नो नाम। चिन्छौ नि चिन्न त! केही शब्द सुनाउनेछु केही कविता केही भाव अनि केही मनका कुराहरु टुप्लुक्क आइपुगुँला म तिम्रो आँगनमा पर्ख अलिक दिन म आउनेछु केही कविता लिएर.. @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter […]
लुसुक्क छिरेथ्यो बिना अनुमति र बसेथ्यो आँखामा । चाल मारेर धड्कनका गतिहरु धड्किएथ्यो सँगसँगै । अनि बहेथ्यो धमनीहरुमा । झिम्किएथ्यो परेलीमा र फेरेथ्यो एकसाथ श्वासको आरोह- अवरोह । कोही त थियो जो मनभित्रै थियो जो मनभित्रै थियो ! तर एकदिन बिना अनुमति बिना अनुमोदन चुपचाप बाहिरियो मनबाट… @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 […]
