केही अदृश्य डोरी छ जो मलाई बाँधिरहन्छ। केही अस्पष्ट दायित्व केही अस्मेल जिम्मेवारी केही अलमल काम छ, जो गर्नैपर्ने छ। बिहान भयो- खाना बनाउनुछ साँझ पर्यो- घर जानुछ घाम झुल्किन्छ, डुब्छ.. हावा झैँ बत्तिने रहर कसको हुँदैन? तर, दाइँको गोरुझैँ मियोकै ओरिपरी फनफनी घुमिरहेछ जीवन.. @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 […]
बिर्सिनु त पटक्कै थिएन आफू हिँडेर आएको बाटो तर बिर्सिएँ एउटा घर थियो सायद पार भएँ र बिर्सिएँ। कोही थियो पर्खिएको पार भएँ र बिर्सिएँ। कतिलाई पो सम्झिनु खै! नाम सम्झिन्छु-अनुहार बिर्सिन्छु अनुहार सम्झिन्छु-नाम बिर्सिन्छु बिर्सिनु त पटक्कै थिएन आफू हिँडेर आएको बाटो तर बिर्सिएँ @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 […]
मुठ्ठी कसेर हिँडेथेँ केही पाउन। के पाएँ त? मुठ्ठीभर जीवन.. बन्द हत्केलामा कैद थियो एक मुठ्ठी श्वास एक मुठ्ठी प्रेम एक मुठ्ठी घर एक मुठ्ठी सम्बन्ध। उघ्रिएका आँखाले त केवल देख्छ आँखाकै परिवेश आँखाकै संसार मैले- मुठ्ठी खोलेँ र आँखा चिम्लिएँ लाग्यो, सारा संसार मेरो भयो। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin […]
अर्थको नै अनर्थ भो, बोली मिलाउनुछ आज अलिक हतार थियो, भोली मिलाउनुछ। दुनियाँको भाका टिपेँ, सार मिलाउन खोजेँ पनि। यता तानेँ उता थुनेँ, धार मिलाउन खोजेँ पनि। एकालापको वार्ता हुन्न, लोली मिलाउनुछ आज अलिक हतार थियो, भोली मिलाउनुछ। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp
कहिलेकाहीँ एउटा सिनेमा हेर्दै एउटा जीवन हेरेजस्तो लाग्छ। हलको अध्यारो कुर्सीमा बस्दा पर्दामा उज्यालो भएर देखिने ती दृश्यहरू फगत कथा मात्र लाग्दैनन्, ती त जीवित अनुभूतिहरू भएर सामुन्ने आइपुग्छन्। या कोठाको खाटमा ढल्किएर टिभीको स्क्रिनमा हेरिरहँदा। या मोबाइलमा घोत्लिएर, एक्लै बसिरहँदा। सिनेमाका एक एक दृश्य, एक एक कथा, एक एक अभिनय र एक एक जीवन- […]
मेरो सामु हिमाल झैँ अटल ति आँखाहरु आज किन पग्लिन खोज्दैछन् हीमताल झैँ! बिछोडको ताप सहन नसकेर हो? या छोयो मेरो मनबाट उठेको बाफिलो हावाले? सुन न! म त चाहन्छु म बिना पनि पहाड बनिरहुन् ति आँखाहरु अडिग अनि निश्चल । तर मैले हेरेँ गहिरिएर ति आँखामा लाग्यो एउटा समुद्र छचल्किरहेछ । @ विस्मय ! […]
कोलाहलको सुनामी बोकेर तिम्रो सामु हुत्तिएको थिएँ म तिमी पहाड बनेर उभिएथ्यौ र रोकेकी थियौ मेरो वेगलाई । प्रेमको अर्थ स्पष्ट बुझेँथेँ मैले त्यही दिन जब बिना प्रश्न पाएँथेँ जवाफ केवल तिम्रो एउटै उपस्थितीमा जब तिमीले पक्रिएकी थियौ मेरा हावाभन्दा अस्थिर हातहरु र म शान्त भएको थिएँ। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 […]
हिँड्दा हिँड्दै थाकेँ र घर फर्किएँ घर खोज्दै हिँडेको’थेँ बेघर फर्किएँ। डराएर निस्किएँथेँ, कतै जान केही हुन थुम्थुम्याउँदै आफैँभित्र सम्हालिँदै रुन। चिनेँ संसार बुझेँ यात्रा निडर फर्किएँ हिँड्दा हिँड्दै थाकेँ र घर फर्किएँ। @ विस्मय ! 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp
मन्दिरमा फूल चढाएर मागेको छु मैले आफ्नै लागी केही वरदान। जसरी काम लगाउँछु कसैलाई म दिएर दुई पैसा दाम। प्रेममा मन चढाएर चाहेको छु मैले आफ्नै लागी हाँसिदिने एउटा ओठ र केही प्रेमिल समर्पण। जसरी कलिलो बच्चो मुस्कुराउँछ चकलेटको प्राप्तिमा। जसरी बुझे पनि हुन्छ, तर पहिला जवाफ देऊ- प्रेम दिएँ त भन्छौ तिमी प्रेम दिन्छौ […]
सधैँ हतार हुन्छ, घरबाट निस्किने बेलामा। चाबी पो छुट्यो कि! ढोका त लगाएँ नि! गोजीमा वालेट ठिक छ ग्यास त बन्द गरेँ नि! हुन त, ढिलै भएर पनि के नै बिग्रिने हो र? यता जीवन उस्तै छ केही छुटेझैँ केही बिर्सिएझैँ सधैँको अन्यौल सधैँको अलमल खैर सधैँ हतार हुन्छ घरबाट निस्किने बेलामा। @ विस्मय ! […]