एउटा बगैँचा थियो-
फूल फुल्थे
चरा डुल्थे
भमरा भुन्भुनाउँथे
बगैँचा बिस्तारै बस्ती बन्यो
बस्ती गाउँ बन्यो
अनि एकदिन
गाउँ- गाउँ रहेन
बगैँचा- बगैँचा रहेन
बिस्तारै शहर बन्यो
र उजाडियो !
शहरको चर्को कोलाहल छिचोल्दै
बेला बेला म पुग्ने गर्छु बगैँचाको खण्डहरमा
र खोज्नेगर्छु आफैँलाई
तिनै पाइतालाको पदचापमा
अनि
दबिएको पाउँछु अरु हजारौँ प्रेमील निशानीहरु..
1 Comment