पक्कै केही पाक्दैछ!

जब्बर बन्दैछन् विचारहरु धारिला हुँदैछन् शब्दहरु आँधी छ मान्छेका मगजहरुमा खल्बलिएको छ समाजको मनोदशा कटान हान्दैछ चेतनाको वेगले बत्तिँदैछ परिवर्तनको पातलो झोँका। बिस्तारै, क्रमिक तर निरन्तर.. हरेक दिन- यस्तो लाग्दैछ सडकले परिवर्तन माग्दैछ। चोक चौतारा र चिया पसलमा पक्कै केही पाक्दैछ..   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

यहाँ

यहाँ हर-कोही खुसी छ र हर-कोही खुसी छैन। यहाँ हरेकलाई चाहिएको छ जिन्दगी र हरेकलाई हरदिन भार बन्छ जिन्दगी। यहाँ हरेक चाहन्छ निस्वार्थ प्रेम र हरेकले खोज्छ आफ्नो प्रेमको मूल्य। यहाँ हरेक दौडन्छ सपनाको पछि र रोएको छ गन्तव्यमा पुगेर असन्तुष्टिले। यहाँ हर-कोही खुसी छैन।   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 […]

इच्छाहरुको दास

चाहे जति नै कठोर बनुँ चाहे बनुँ संयमित। या त बनुँ मनैदेखी सावधान या रहुँ हरदम अनुशासित। मेरा इच्छाहरु यसरी घेर्छन् मलाई अनि छर्छन् मोह। जसरी- तान्छन्, बाँध्छन्, बेर्छन् अनि साँध्छन्। जीवन त केवल इच्छाहरुको दास मात्र रहन्छ।   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

स्विकार गर्छौ ईश्वर?

म तिमीलाई अस्विकार्छु, स्विकार गर्छौ ईश्वर? तिम्रो सृष्टि! -धिक्कार्छु, स्विकार गर्छौ ईश्वर? यो दु:ख, यो पीडा, यो जलनमा कहाँ हुन्छौ? सामु आउन ललकार्छु, स्विकार गर्छौ ईश्वर? अस्तित्व छ तिम्रो भने, हटाऊ सारा व्यथाहरु! अनि मात्रै स्विकार्छु, स्विकार गर्छौ ईश्वर?   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

गाउँ

मन छोडिएको छ गाउँमा जीवन छोडिएको छ गाउँमा। आत्मा, मुटु, चेतना, प्रेम सबै छुटेका छन् उतै- कुनै बारीका गह्रामा कुनै खेतका आलीमा कुनै कान्लाका ढिस्कामा कुनै अलिक पर्तिर खोल्सामा। यो शहरमा यो चलिरहेको शरीर देख्नुहुन्छ नि? हाड, छालाको शरीर! यो त अब मेसिन भइसक्यो। 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 […]

बालकृष्ण समको कविता- म पनि द्यौता मान्छु

म पनि द्यौता मान्छु जोगी म पनि द्यौता मान्छु; तर तिम्रो र मेरो द्यौतामा आकास र पृथ्वीको भिन्नता छ। तिमी उसलाई आँखा चिम्लँदा अमूर्त चिन्तनको बादलमा देख्छौ म उसलाई आँखा उघार्दा प्रत्येक मानिसको प्रिय दर्शनमा देख्छु। अवश्य मेरा तीन अरब द्यौतामा अस्पष्टता छ, धमिलोपन छ विकार छ म त्यही हटाउन कविता लेख्छु अझ कविता दर्शन […]

खोपडी

एउटा खोपडी छ बरै! के के पो सोचोस्? छिमेकीको झगडा छिमेकी देशको लफडा। साहित्यको गञ्जागोल सिनेमाको भद्रगोल। नेताको भाषण कर्मचारीको आश्वासन। बा-आमाको अर्ति आफन्तको फुर्तीफार्ती। रोग व्याधीको झटारो अस्पतालको चटारो। युद्धको त्रास भविष्यको अत्यास। एउटा खोपडी छ बरै! के के पो सोचोस्?   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

जीवन-रेखा

मान्नुस्- समय छोटो छ। मान्नुस्- यात्रा लामो छ। मान्नुस्- जीवन रेखिय छैन एउटै रेखामा हिँड्दैन। अति नै पातलो रेखा हुन्छ- भ्रम र यथार्थबिच सत्य र असत्यबिच प्रेम र अप्रेमबिच विश्वास र अविश्वास बिच। मान्नुस्- सत्य यती सत्य हुन्छ कि! सत्य स्विकार्नै कठीन हुन्छ। मान्नुस्…   0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber […]

नदीको क्षेत्रफल

उसलाई याद छ आफ्नो बाटो आदिम कालमा उसैका पुर्खाहरुले कोरेको डोर। उसलाई याद छ कटान र किनाराको सिमा वर्षौँ अगाडी उसैका भेलहरुले सम्याएको धर्सो। उसलाई पुरा पुरा याद छ कहाँ बग्ने र कति बग्ने कसरी बग्ने र किन बग्ने! तिमीले पो बरु बिर्सिएथ्यौ आफ्नो क्षेत्रफल र रोकिदिएथ्यौ उसैको वेग। नदी अहिले आफ्नो क्षेत्रफ‌ल माग्दैछ के […]

माधव प्रसाद घिमिरेको कविता- नवयुवक

जूँघारेखी भरखर बसी मुस्कुराईरहेको को होला त्यो कुन लहडमा गीत गाईरहेको त्यो हो हाम्रै तरुण–वयको याद आईरहेको डाकी नौला दिनहरू नयाँ गीत गाईरहेको । (१) तिम्रा लामा सबल भुज छन् शैल बोक्लान् समान छाती तिम्रो दृढतर छ त्यो वज्र रोक्लान् समान तिम्रै कन्धाउपर युगको भार राखीदिउँ कि ! मागी तिम्रै हृदय म पनि बैँसमा फर्किऊँ […]