यादहरु छन् तर पुराना छन् । हजार शब्द लेखे पनि खाली पाना छन् । तिमी थियौ‌, जीवन थियो, कोही- आफ्नो थियो । तिमी गयौ- सबथोक

मन्द मन्द मुस्कुराउँदो हाँसो थियो ओठमा । हाँसो भित्र बिचित्रको पासो थियो ओठमा । आह्वान थियो प्रेमालापको मनभित्रको विलाप थियो । जन्म जन्म अतृप्त झैँ

समाचार आउँछ- उसले बलात्कार गर्‍यो रे! खबर आउँछ- उसले छाड्यो रे आफ्नै आमालाई वृद्धाश्रममा। पत्रिका लेख्छ- उसले दल्यो रे आफ्नै शिक्षकलाई कालो मोसो। खबर आइरहन्छ…

धेरै सिक्न बाँकी रैछ जीवन अझै थाती रैछ । हास्न अनि हँसाउन बाँच्न अनि बँचाउन । सिक्नुछ अझै पनि प्रेम गर्न प्रेमी हुन । वेदनामा

जीवन रहँदै बोल जीवन रहँदै हाँस जीवन रहँदै जाउ कसैको नजिक र साथ बिताउ केही समय । जीवन रहँदै हो साथ रहने आत्मियता, सम्मान सामिप्यता

एक थोपो पानी सडकमा पछारियो अनि फुट्यो । एक थोपो आँसु गालामा मडारियो अनि फुट्यो । झरी अनि तिम्रा आँसु कतिबेला झर्छन् र फ‍ुट्छन् !

हाँस्न खोज्दा हाँसोमा हाँसो मिलाइदिनु । मन दुख्दा काँधमा हात राखिदिनु । योजना, सपना, चाहना या जीवनका हजारौँ हजार रहरहरु भन न ! कसको पो

एउटा गीत थियो, गाएँ- सकियो एउटा प्रीत थियो, लाएँ- सकियो । सम्बन्ध’थ्यो उराठलाग्दो दुरुस्तै यो चैतजस्तै । एउटा शीत थियो, बिलाएँ- सकियो एउटा गीत थियो,

ढोका बन्द नगर्नु ! के थाहा कोही आइहाल्छ कि ? अथवा कोही आएन भने पनि केही त पक्कै आउनेछ । जस्तो- एक झोँका चिसो सिरेटो

केही नाता तोडिए केही याद छोडिए। केही यात्री जोडिए त केही बाटो मोडिए। केही काम पुरा भए केही आधा-अधुरा। केही धेरै पर पुगे केही थाती-अपुरा।