बा हुन कहाँ सजिलो होला र? लुकाएर राख्न मनभित्रको प्रेम दबाएर राख्न रहरका असिम खातहरु घुटुक्क निलेर दुखको आँशु मुसुक्क मुस्कुराउन ओठ। रिसभित्रको ममता गालीभित्रको

एकैछिन रोक तिम्रो क्रान्तिकारी भाषण यहाँ एउटा बच्चो निदाएको छ बिउँझिन सक्छ। एकैछिन रोक तिम्रो कविताको विद्रोह एउटा किसान भर्खरै नार्दैछ एक हल गोरु जोत्नुछ

जानु जानै यदि मन भए। सताउनु सताउने नै रहर भए। नहेर्नु फर्केर कहिलैपनि रिस भए, इर्ष्या भए। तर यति कुरा याद राख्नु कुनै दिन त

आमा! म आजकल चोर बन्ने प्रकृयामा छु । विशुद्ध चोर आमा विशुद्ध चोर.. आजकल म चोर बन्ने प्रकृयामा छु । चोरमा डर हुँदैन रे आमा!

केही मान्छे रुँदैछन् सुशासन मर्‍यो भनेर। मानौँ पहिला जिउँदो थियो र यतिबेला मर्‍यो! केही मान्छे कराउँदैछन् सबै सक्कियो भनेर। मानौँ पहिला भरिएथ्यो र यतिबेला सकियो!

साथी! आउ आज एउटा कुरा गरौँ तिमी तिम्रा अप्ठ्यारा सुनाऊ म मेरा सुनाउँला। तिमीलाई सबैभन्दा गाह्राे के लाग्छ साथी? शिखर चुम्न? पातालमा भासिन? बाँच्न ?

बोल्न खोज्दा ओठ काँपे आँखैले इशारा गरिदिए पुग्छ। छुन खोज्दा हात डराए निहुराइदिए हुन्छ शिर। कति कुरा होलान् ति मनभरी अव्यक्त, अस्पष्ट~ बुझ्छु नि म

हुन त धेरै आकांक्षा पनि थिएनन् मेरा! थोरै मनको समर्पण अलिकति मुस्कानको आतिथ्यता थोरै प्रेमिल अभ्यर्थना अनि आँखाभरी खुसी र मनभरी प्रतिक्षाको निर्मल प्रवाह बोकेर

बाटोको छेउबाट चुपचाप हिँडिरहँदा जब देखिन्छ बाटोको मोल पेटीको कर कुनाको भाडा। सास फेर्दा-फेर्दै बिच्चैमा जब मागिन्छ हावाको मूल्य र पानीको दाम। जब तिर्नुपर्छ लघुशंकाको

कोसँग पो छ र समय? हरकोही दौडिरहेका छन्! बिस्तारै सकिँदैछ समय- एकछिन थामिएर गफिने फुर्सद एकैछिन अडिएर मुस्कुराउने धैर्य एकैछिन उभिएर सोध्ने हालखबर र सञ्चो