तिनीहरुसँग कुनै अफसोस छैन मलाई जो चुपचाप जान्छन् र केही नभनी विदा हुन्छन् । अफसोस त मलाई तिनीहरुसँग छ जो केही भन्न खोज्छन् र नभनी

म चरी बन्ने छु म चरी बन्ने छु शरीर भुइँमै भए पनि मनको उड्ने रहर पूरा गराइदिने छु! म ‘एक्लोपन’मा होइन, ‘एकान्त’मा आफूसँग जिउने छु

कहाँ हराए जिन्दगीमा रङ्ग भर्न आएकाहरु ? कहाँ हराए तिम्रो जिन्दगीको एउटा हिस्सा मसँगै छ- मैभित्र छ भन्नेहरु ? कहाँ हराए आँखाको आँशु अनि आँशुको

आदि, मध्य अनि अन्त्य विगत, वर्तमान अनि भविष्य सुरुवात, यात्रा अनि गन्तव्य जन्म, जीवन अनि मरण… मेरो लेखन र लेखनी- सबै तिमी रहँदा रहँदै अरु

दाग होस् तर सुन्दर होस् चन्द्रमा जस्तै । तुँवालो होस् तर शितल होस् हावा जस्तै । छातीमा समेटेर चट्टान र गेग्रानहरु शान्त बनिरहोस् पहाड जस्तै

अझै केही कविता लेख्नैछ अझै केही कहानी सुनाउनैछ अझै खोज्नैछ अन्तर्मनमा कतै लुकेका भावहरुलाई। अझै एकपटक धीत मरुन्जेल अँगालेर हेर्नुछ कसैको आँखामा र सोध्नुछ अन्तिमपटक

तिमीमा मैले के के खोजिनँ! कहिले आमा खोज‌ेँ मातृत्वको ममता। कहिले मित्र खोजेँ आफूजस्तै समानता। कहिले प्रेम खोजेँ- त कहिले खोजेँ वासना। कहिले मधुर मिलन

सपना’थे सबै टुटे कुन मोडमा, कता छुटे! मलाई छोडी मेरै मुटु टाढा सरेछ। मलाई छोडी मेरै छायाँ कतै झरेछ! @ विस्मय ! 0 Facebook 0

जरुरी छैन हरेक दिन सुन्दर हुन्छ हरेक क्षण सानदार हुन्छ । जरुरी छैन हरेक बिहान गालामा ठोकिन्छ आइपुग्छ एउटा कलिलो घाम। बरु कहिलेकाहीँ ठिहीले जिस्काउँछ

संसारकै पहिलो शब्द कसले लेख्यो होला? कसले लेख्यो होला संसारकै पहिलो अक्षर? आमाको नाम लेख्यो होला कि लेख्यो होला आफ्नी मायालुको नाम? या त लेख्यो