- विस्मय
- December 12, 2024
चुम्बन
फुत्त उड्छ मनबाट निस्किएर आत्माको एउटा सानो हंस र खुल्छ ब्रह्मको द्वार । ठप्प जम्छन्- विचारहरु विचारका वेगहरु । विचारशून्य, भावशून्य समाधिस्थ, बौद्धशून्य… बिल्कुल् शान्त
सुनाउन आएकी थियौ मनको पीर । कति थियो उथलपुथल कति थियो अस्थिर ! मनको एकालापमा हेर न ! म पनि भुत्भुताइरहेँथेँ त्यही बेला र तिमी
सजाएर राख्न भन्छौ तिमीले दिएको फूलको थुङ्गो जुन उहिल्यै ओइलाइसक्यो । जतन गर्न भन्छौ तिमीले ओढाएको रेशमी बर्को जुन कहिले फाटिसक्यो । संसारमा कति धेरै
काफी छ एउटै यात्रा गन्तव्यमा पुग्नलाई । काफी छ एउटै मुस्कान मुहार उजिल्याउनलाई । धेरै फरक पार्छ जिन्दगीमा- एउटा हातले एउटा साथले एउटा बोलीले एउटा
इर्ष्या लाग्छ- जब बत्तिएको बतास तिम्रा पाखुराहरुमा छुदै आइपुग्छ मेरा सामु र जिस्काउँछ मेरो गाला मुसार्दै। जब मात्तिएको झरी तिम्रा केशहरुमा बर्सिन्छ र लुट्पुटिँदै छिर्छ
जब- कुनै पुरानो किताबको भित्री पानामा भेट्छु एउटा सुकेको फूल तब तिमीलाई सम्झन्छु । जब- दराजको सानो कुनामा कतै पाउँछु पुरानो मफलर तब तिमीलाई सम्झन्छु
केही काम बाँकी छ अझै- केही सामान मिलाउनुछ एक घुट्को पानी पिउनुछ झ्याल ढोका लगाउनुछ कसैसँग विदाइको हात हल्लाउनुछ कसैको आँशु पुछ्नुछ र वर्षौँलाई पुग्ने