स्थान-धर्तिका कुनै अमुक क्षेत्र समय-एउटा जीवन बराबर पात्र-म पात्र र अन्य सहायकहरु पर्दा खुल्छ: दृश्य १- म पात्र जन्मन्छ दृश्य २-.. दृश्य ३-.. … …

धेरै भेटेँ बाटोमा थरिथरिका, परिपरिका। केही मजस्तै यात्री थिए- यात्राभरी साथ दिए र छट्टिए। केही व्यापारी थिए- कारोबार गरे बिदा भए। केहीले रिस देखाए केहीले

चाहन्छु- तिमीसँगको ‘योग’। थोरै भक्ति मिसिएको थोरै उपासना घोलिएको। चाहन्छु- तिम्रो प्रेममा सर्लक्कै हराउन जसरी बिलाउँछ मुक्त आत्मा कतै कुनै निराकार ब्रह्ममा। चाहन्छु- मेटाएर सारा

सोचेको थिएँ- समय थियो था’नपाई बितेछ। लागेको थियो- बाँकी छ यात्रा गाडी नै छुटेछ। प्रतिक्षा थियो, पर्खाई थियो कसको थ्यो था’छैन। हैरानी थियो, छट्पटी थियो

कहिलै केही नमागी ईश्वरलाई चढाएका छौ फूल? कुनै वाचा नबाँधी दिएका छौ निश्वार्थ प्रेम? हात थापेर माग्न आएकाहरुलाई के बोलेर थमाएको छौ पित्तलको ढ्याक? धेरै

झेल्न सक्नुपर्छ नीरव कराल रात्री बिहान उदाउन। झेल्न सक्नुपर्छ कठोर कठीन यात्रा शिखर चुम्न। झेल्न सक्नुपर्छ रिस घुर्की र घृणाहरु पनि प्रेम पाउन। झेल्न सक्नुपर्छ

नदेखाउनु मलाई तिम्रो रङ्गीन दुनियाँका तिलस्मी सपनाहरु । सपना देख्न निदाउने फुर्सद छैन मलाई । नसुनाउनु मलाई विजेताका गौरवशाली युद्धकथाहरु एउटा सिङ्गै जीवनसमरको रक्तिम कहानी

मैले रुखको कुरा गरेँ भने सम्झिनु म चराको कुरा गरिरहेको हुनेछु । मैले चराको कुरा गरेँ भने सम्झिनु मैले आकाशको कुरा गरिरहेको हुनेछु । मैले

उही हिँड्ने बाटोमा बिर्सिएर आफ्नो बाटो समाहित हुन खोजिरहने पत्थर, जसलाई, बुझ्दै नबुझेरै खुशी छे ऊ, यदि बुझेकी भएपनि त्यहीँ ठेस, ठेसपछि चोट त पाउँथी

बाटैबाटो आएको थियो ऊ बाटो खोज्दै मैले औँला तेर्स्याएर देखाइदिएँ निभ्नै लागेको सूर्य र आँखैअगाडिको तमतन्न बाटो । कतै त जानु थियो होला उसलाई कहाँ