मझधारमा डुबिसकेँ भो पहरा- मलाई नदेऊ । धेरै पर बगिसकेँ भो किनारा- मलाई नदेऊ । डुबिएला, तैरनेछु ठोकिएला, तङ्ग्रिनेछु । भेटिएला सागर कतै भो इसारा-

जर्जर छ सबैकुरा अवसाद बाँकी नै छ घात माथि घात चल्छ- प्रतिघात बाँकी नै छ । तिमी भन्छौ- सबै ठीक छ यही कुरा अजिब छ

कसैसँग जोडिएसी- पूर्णता मिल्छ कसैसँग जोडिएसी- झन एक्लो हुन्छ मान्छे । कोही मात्रै हुन्छ त्यस्तो व्यक्ति जोसँग जोडिएसी बिलाउँछ एक या दुईको अस्तित्व र भेटिन्छ

जसले भर्खरै भेट्दैछ लामो भोकपछिको एक गाँस भात । कलेँटी लाग्ने तिर्खापछिको एक घुट्को पानी। कट्कटिने जाडोमा एक धरो कम्बल । दर्क्यान झरीपछि एक छानो

एउटा साथी थियो- गाह्रो साह्रोमा सम्झी है भन्थ्यो ! एक दिन सम्झिएँ पनि तर अचानक गायब भयो । सोचेँ- ठिकै भयो मान्छे चिनियो ! अर्को

भिडमा उभिनु भिडमा हिँड्नु भिडसँग जुध्नु र भिडभित्रै हराउनु । भिडाम्भिड भिडभित्र कुनै दिन खुसुक्क पसेको थिएँ म र हराएको थिएँ भिडभित्र भिड बनेर …

सारङ्गी बजाइरहेको गाइने गाडीको चहलपहल मान्छेको ओहोरदोहोर पसलको घुइँचो गल्लीको हल्लाखल्ला । कति सरल छन् कुराहरु! उही जीवन उही दैनिकी सधैँको झैँ फगत एउटा दिन

बोलेको कुरा सम्झेर राख यो जीवन तिम्रै भो । दिएको वचन लेखेर राख यो जोवन तिम्रै हो । ढाँटेको होइन- बुझ न प्यारी माया छ

समय एकैछिन अडिए ! उडिरहेका बादलका टुक्राटाक्री समेटेर भरिदिन्थेँ तिम्रै केशभरी । बत्तिरहेको हावाबाट बटुलेर शीतको थोपो तप्काइदिन्थेँ तिम्रै मुहारमाथि । सपक्क मिलाउँथेँ कानमुनी लत्रिएको

मकैका खोसेला नाङ्गिएझैँ उदाङ्ग थिए हाम्रा रहरहरु। उन्मुक्त हुन्थे बाली खन्याएपछिका गह्राहरु जसरी स्वतन्त्र थियो जिन्दगी। हरिया मकैका दुधे दानाहरु झैँ कति अबोध थियो बालापन!