म बुझ्छु मेरो अनुपस्थितिमा व्याकुल बनेका धड्कनको चाल। म बुझ्छु मेरै प्रतिक्षामा भिजिरहेका आँखाका परेला। समय हो प्रिय पर्खनुपर्छ। जसरी पर्खन्छ नदी वर्षात नहुन्जेल। जसरी

झरीमा भिज्नु अनि हात समाई पाइला चाल्नु। कुम ठोकाई जिस्किनु र हाँस्दै ठेल्नु, धक्का दिनु। उही झरी, उही याद, तर मनको अवसाद। आज- फेरी उस्तै

घरक्क उघ्रिन्छ झ्याल र छिर्छ चिसो सिरेटो। मुसार्छ कान चिमोट्छ गाला सुम्सुम्याउँदै कुम, गर्दन र पाखुराहरुमा खुसुक्क घुस्रिन्छ बिछ्यौनामा। म सम्झन खोज्छु- कुनैबेलाको तिम्रो उपस्थिति

सपना’थे सबै टुटे कुन मोडमा, कता छुटे! मलाई छोडी मेरै मुटु टाढा सरेछ। मलाई छोडी मेरै छायाँ कतै झरेछ! @ विस्मय ! 0 Facebook 0

धेरै कुरा फरक थियो, बदलाव जरुरी थ्यो। साथ रहन गाह्रो थियो, टकराव जरुरी थ्यो। ढलपल ढलपल पलपल चल्थ्यो थिर थिएन केही पनि। सम्बन्ध थ्यो- नाम

जसरी दशैँमा गाउँ फर्किन्छ सहर पर्व बोकेर र उसैगरि फर्किन्छ फेरि सहरमै। गाउँ- कुनै छुटेको प्रेमजस्तो पुरानो प्रेमीजस्तै सधैँ जवान, सधैँ ताजा भएर चुपचाप बसिरहन्छ।

मलाई सुन्नुछ तिम्रो धड्कनबाट बेगिँदै निस्किएको प्रेमाह्वान। मलाई सुन्नुछ श्वाशको रफ्तारभित्र उकुसमुकुस गुञ्जिएको चाहनाको धून। मलाई सुन्नुछ तिमीले मनमनै फुस्फुसाएको मेरै नामको मन्त्र। मलाई सुन्नुछ

चाहँदैमा पाइन्छ? कसैको प्रेम कसैको मिठो हाँसो कसैको मधुर जवाफ कसैको मायालु हेराई… चाहना दोहोरो हुनुपर्छ चाहनामा संयोग हुनुपर्छ। एकोहोरो त याद हुन्छ साथी पर्खाई

मन पर्दैमा फूल- चुँड्नैपर्छ भन्ने छैन मन पर्दैमा आकाश- उड्नैपर्छ भन्ने छैन। मन पर्दैमा कोइलीले सुसेल्दैन तिम्रो लागी, मन पर्दैमा भमराले फूल चुम्दैन तिम्रो लागी।

मन यतिकै टुट्दैन कोही त हुन्छ टुटाउने! मनको नजिकै बसेर छिनोले भित्तो कोट्याएझैँ मनको कमजोर भाग कोट्याइरहने। कोही त हुन्छ फुटाउने- सपनाको आकाशमा पुर्‍याएर जमिनमा