- विस्मय
- September 23, 2024
चूलीमा पुगेपछि
चूलीमा पुगेपछि धेरै कुरा सुन्दर देखिन्छ। मा~थि छर्लङ्ग उघ्रिएको आकाश त~ल गाउँको चहलपहल धूवाँ उडिरहेका घरहरु मन लाग्दैन कविता लेख्न? किसानको कठोर परिश्रम पूरा आङ्
चूलीमा पुगेपछि धेरै कुरा सुन्दर देखिन्छ। मा~थि छर्लङ्ग उघ्रिएको आकाश त~ल गाउँको चहलपहल धूवाँ उडिरहेका घरहरु मन लाग्दैन कविता लेख्न? किसानको कठोर परिश्रम पूरा आङ्
एउटा दिन त यसै बितेर जान्छ। बिहान हुन्छ र रात पर्छ। मानौँ एक निमेषमा घट्ने गर्छन् सारा घटनाहरु। आँखा उघार्दा दिन हुन्छ आँखा चिम्लिँदा रात
केही मिठो केही न्यानो त्रास चल्थ्यो कुनैबेला छचल्किँदै मुटुभरि प्यास चल्थ्यो कुनैबेला । खटपटी’थ्यो बेहिसाबको त्यता पनि यता पनि प्रेमालापको कल्पनामा हतास चल्थ्यो कुनैबेला ।
कुनै दिन मेरो याद आयो भने झ्याल उघार्नु र हेर्नु अनन्त आकाशमा उडिरहेका चराहरु हेर्नु र बोेलाउनु- परेवा, चखेवा, मैना, सुँगालाई। या त बोलाउनु चिल,
वस्तुत: सत्य एउटै हुन्छ- घाम एउटा हुन्छ जून एउटा हुन्छ विशाल छ आकाश तर फैलिएको एउटै हुन्छ। भन्छौ नि लाखौँ छन् तिम्रा ईश्वर- तर अनन्तमा
तिमी गयौ अझै केही बात बाँकि’थ्यो छोडिएको अलपत्र रात बाँकि’थ्यो । स्पर्श त्यो मदमस्त रौनकता त्यो उत्ताउलो स्नेहले सुम्सुम्याउने हात बाँकि’थ्यो । झरेजस्तै शून्यतामा पातजस्तै
महसुस गरेकी छ्यौ? फूलको थुङ्गामा फक्रिएको मुस्कान शितको थोपामा तप्किएको शितलता चराको गानमा गुञ्जिएको मिठास हावाको सुस्काईमा झुमेको मादकता… प्रेम सजिलै हुन्न प्यारी! धेरै कुरा
जब- मलाई खोज्नेहरु मलाई खोजेजस्तै गरेर यता उता अल्मलिरहेको देख्छु। जब- मलाई चाहनेहरु मेरै यादमा छट्पटाउँदै भावविह्वल बनिरहेको देख्छु। मेरै प्रतिक्षा गरेझैँ चल्मराइहरेका ति चपल
संघर्षको कहानी तिम्रो पनि मेरो पनि उस्तै उस्तै नादानी तिम्रो पनि मेरो पनि । दुखाइ पिडा गाह्रो छ सहनलाई त्यता पनि एकैखाले हैरानी तिम्रो पनि