जरुरी छैन हरेक दिन सुन्दर हुन्छ हरेक क्षण सानदार हुन्छ । जरुरी छैन हरेक बिहान गालामा ठोकिन्छ आइपुग्छ एउटा कलिलो घाम। बरु कहिलेकाहीँ ठिहीले जिस्काउँछ

संसारकै पहिलो शब्द कसले लेख्यो होला? कसले लेख्यो होला संसारकै पहिलो अक्षर? आमाको नाम लेख्यो होला कि लेख्यो होला आफ्नी मायालुको नाम? या त लेख्यो

मलाई अझै लेख्नुछ- विगतको कुनै विस्मृत स्मृति केही अधुरा प्रेम अपुरा सपना तम्तम्याइला धुलाम्मे रहरहरु झुम्म नशा जस्ता रसिक रातहरु या त कराल नीरवताको पट्यारिलो

आँखामा बसेकाहरु आँखा आँखामै अँटाउँछन् आँखैमा रम्छन् आँखैमा सताउछन् आँखैमा आउँछन् अनि आँखाबाटै जान्छन्। आँखामा बसेकाहरुले के दिन्छन्? केवल आँशु- थोपा थोपा जतन गरेर राख्नुपर्ने

जित हौ तिमी- मेरो हार हौ तिमी जीवन हौ तिमी- जिउने आधार हौ तिमी । प्रेम हौ तिमी- प्रेमको सार हौ तिमी प्राप्ति हौ तिमी-

यता के छ? केही छैन- खास थियो त्यतैतिर श्वास थियो जीवन थियो बास थियो त्यतैतिर । तिर्खा थियो भोक थियो कष्ट थियो जलन थियो शीतलताको

फरक मुहानका पानीहरु एकाकार भएर बगेको नदीजस्तै सललल बगिरहेछ काठमाण्डू सागर बोकेर उचालिएको हिमाल जस्तै साँझ बोकेर उदाएको बिहान जस्तै धर्तिलाई काखी च्यापेर मस्त निदाएको

तिमीसँगका यादहरु वेदका ऋचाझैँ चिरस्थायी छन् हृदयमा। तिमीसँगको हरेक भेट मानौँ स्वप्नपछिको जागृती विस्मरण पछिको स्मृति। हरेक मिलाप हरेक वातचित हरेक क्षण या हरेक पल~

मेरी प्रिया अब म जान्छु ल! मैले त पुग्नुछ दूरको क्षितिज- जहाँ कुनै गन्तव्य मलाई नै कुरिरहेछ। जहाँ मेरै लागि उदाउँदैछ अर्को बिहान। जहाँ बनाउनुछ

म बुझ्छु मेरो अनुपस्थितिमा व्याकुल बनेका धड्कनको चाल। म बुझ्छु मेरै प्रतिक्षामा भिजिरहेका आँखाका परेला। समय हो प्रिय पर्खनुपर्छ। जसरी पर्खन्छ नदी वर्षात नहुन्जेल। जसरी