सिद्धिचरण श्रेष्ठको कविता- कहानी

तिमी बाँचेकी भए म सोध्थेँ— के तिमी … ? होइन- केही पनि सोध्दिनथेँ। तिम्रो काखकी बच्चीलाई म दिनहुँ आएर खेलाइरहन्थेँ, माया गर्थें उसको निर्दोष हृदयको म सच्चा साथी बन्थेँ, अनि तिमीले लिन आउँदा पनि ऊ मेरो काखमा लुक्न आएकी तिमीलाई देखाइदिन्थेँ— तिमी बाँचेकी भए । जब त्यो बच्ची बालिका हुन्थी पुतलीजस्तै खेल्ने हुन्थी, नाच्ने हुन्थी, अनि […]

जवाफ

सोध- दुईमा दुई जोडे पाँच हुन्छ आकाशको रङ्ग रातो छ हिमाल तातो छ ईश्वरभन्दा माथी तिमी नै छौ। सोध- तिम्रा हर प्रश्नको जवाफ म तिम्रै निर्देशनमा दिनेछु। सोध- अहिलेलाई सोध! तर याद राख! कुनैदिन एकदिन मेरो ठाउँमा कोही आउनेछ र तिमीलाई सोध्न थाल्नेछ! त्यो दिन उसलाई दिन तिमीसँग जवाफ हुनेछैन। 0 Facebook 0 Twitter 0 […]

हिँड्नैपर्छ

हिँड्नैपर्छ बाटो काट्न,समय काट्न र जिन्दगी कटाउन- हिँड्नैपर्छ। हिँडेरै पुगिन्छ फूलको बगैँचा र टिपिन्छ फूल। हिँडेरै भेटिन्छ मायालुको साथ र फुट्छ प्रेमको मूल। हिँडेरै चढिन्छ पहाड र टेकिन्छ चुलीमा। हिँडेरै तरिन्छ खोला र पुगिन्छ अर्को किनारा। जीवन त फगत यात्रा न हो- हिँड्नैपर्छ। 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

आत्माको भगवान्

घरभित्रै छन् ईश्वर लाउन सके ध्यान। खोजिहेरे आफैँभित्र भेटिनेछन् भगवान्। मुस्कुराउँदै स्नेहले आँखाहरु साट्न सके। अनुभव र अनुभूति साथ बसी काट्न सके। आफू पहिला मुस्कुराए भेटिनेछ मुस्कान। फूल दिए फूल मिल्छ काँडा दिए अपमान। खोजिहेरे आफैँभित्र भेटिनेछन् भगवान्। 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 1 Whatsapp

धैर्य राख

धैर्य राख- बिस्तारै हट्नेछ धुलोको आतङ्क बिस्तारै झर्नेछ शितल झरी बिस्तारै फुट्नेछ सुखको मूल बिस्तारै थाक्नेछ पोलेको घाउ। धैर्य राख- समय हो सबै कुरा धैर्य राख- धैर्य नै हो सुखको खोज। एकदिन सबै आउनेछ फर्केर एकदिन त~ समय आउनेछ। धैर्य राख केवल आजलाई धैर्य राख… 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 1 Facebook-messenger 0 Viber […]

क्षेत्रप्रताप अधिकारीको कविता- योनी

प्रस्ट गन्तव्यको अभावमा एक आयु यात्रा त फेदीमा पुग्दा–नपुग्दै सकिँदो रहेछ। उकालो अस्मेल छ भन्छन् आज पनि यतै रात पर्‍यो क्यारे ! उच्च उज्वल हिमशैलहरु मलाई सम्भोग गर एउटा घाम ब्याउँछु कि हेरौँ– दीप्ति कस्तो हुन्छ तृप्ति कस्तो हुन्छ ! कुन्नि कहाँ पुगे सहयात्रीहरु बुद्धि दौडेर म पाइला हिँडेको अन्योलमा बियाँलो हुने नै भयो कुन […]

कृष्णभूषण बलको कविता- पर्खनुपर्छ

जसले जतिसुकै लठ्ठीले हाने पनि हरियो घाँस देखेपछि गाई चर्छ नै। जसले जतिसुकै डोकाले छोपे पनि चारो देखेपछि चल्लाहरु चारो टिप्न निस्कन्छन् नै। म पनि छताछुल्ल च्यातेर मनहरु इन्कलाब गर्न निस्केको छु- ज्यादै असामयिक भयो कि! जस्तो बनाउनेले त फेदैबाट बनाएकै हुन् धरहरा तर चित्र कोर्नेले टुप्पाबाट बनाउँदै आउँदा रहेछन् धरहरा। पर्खनु पर्छ समय आफैँ […]

चारो पर्खेका बचेराहरु

उड्दा उड्दैको चरो फुत्त खस्यो आकाशबाट चारो पर्खेका बचेराहरु बिचराहरु पर्खिरहे पर्खिरहे……. 0 Facebook 0 Twitter 0 Linkedin 0 Facebook-messenger 0 Viber 0 Whatsapp

भूपी शेरचनको कविता- घैंटोभित्र वटवृक्ष

साँघुरो घैंटोभित्र माटो जमाएर उमारिएको वटवृक्षझैँ मैले आफ्ना दुइटा हाँगाहरु फैलाएँ र म ओइलाएँ। आफ्नो वरिपरि निसास्सिँदो पर्खाल पाएर अनि मैले मुक्त वायुमा सास फेर्न ठिङ्ग उभिएका आफ्ना पाँच नाङ्गा औँलाहरु पट्याएँ। प्रकाशनको खोजीमा दगुरेका आफ्ना हस्तरेखाहरुलाई पछाडि फर्काएँ र अब म आफ्नै मुट्ठीभित्र बन्द छु आफ्नै कठोरताभित्र कैद छु। तर कुनै दिन तिमीले चिन्न […]

ईश्वरवल्लभको कविता- धूवाँको जङ्गल

माथि आकास हेर्नु छ क्षितिज छुनु छ। एक जनालाई फूलको थुँगा दिनु छ नजिकमा कोही छ कि छैन ! यदि छ भने उसलाई बोलाउनु छ। फेरि एउटा लहर र लस्कर बनाएर पर पुग्नु छ। साँझको रक्तिम कलिलो घाम सायद कतै हराएछ। बिहानको सखार पनि देखिएन ! ओरालो पनि छैन कता गए ती बस्तीहरू? कता गए […]