जानु जानै यदि मन भए। सताउनु सताउने नै रहर भए। नहेर्नु फर्केर कहिलैपनि रिस भए, इर्ष्या भए। तर यति कुरा याद राख्नु कुनै दिन त

आमा! म आजकल चोर बन्ने प्रकृयामा छु । विशुद्ध चोर आमा विशुद्ध चोर.. आजकल म चोर बन्ने प्रकृयामा छु । चोरमा डर हुँदैन रे आमा!

केही मान्छे रुँदैछन् सुशासन मर्‍यो भनेर। मानौँ पहिला जिउँदो थियो र यतिबेला मर्‍यो! केही मान्छे कराउँदैछन् सबै सक्कियो भनेर। मानौँ पहिला भरिएथ्यो र यतिबेला सकियो!

साथी! आउ आज एउटा कुरा गरौँ तिमी तिम्रा अप्ठ्यारा सुनाऊ म मेरा सुनाउँला। तिमीलाई सबैभन्दा गाह्राे के लाग्छ साथी? शिखर चुम्न? पातालमा भासिन? बाँच्न ?

बोल्न खोज्दा ओठ काँपे आँखैले इशारा गरिदिए पुग्छ। छुन खोज्दा हात डराए निहुराइदिए हुन्छ शिर। कति कुरा होलान् ति मनभरी अव्यक्त, अस्पष्ट~ बुझ्छु नि म

हुन त धेरै आकांक्षा पनि थिएनन् मेरा! थोरै मनको समर्पण अलिकति मुस्कानको आतिथ्यता थोरै प्रेमिल अभ्यर्थना अनि आँखाभरी खुसी र मनभरी प्रतिक्षाको निर्मल प्रवाह बोकेर

बाटोको छेउबाट चुपचाप हिँडिरहँदा जब देखिन्छ बाटोको मोल पेटीको कर कुनाको भाडा। सास फेर्दा-फेर्दै बिच्चैमा जब मागिन्छ हावाको मूल्य र पानीको दाम। जब तिर्नुपर्छ लघुशंकाको

कोसँग पो छ र समय? हरकोही दौडिरहेका छन्! बिस्तारै सकिँदैछ समय- एकछिन थामिएर गफिने फुर्सद एकैछिन अडिएर मुस्कुराउने धैर्य एकैछिन उभिएर सोध्ने हालखबर र सञ्चो

सबै कुरा सामान्य छ विशेष केही छैन भग्नावशेष मनभित्र शेष केही छैन। जल्दैछ जलिरह्यो धिप्धिपायो दियोसरी पिडाभित्र कोलाहल छ बेस केही छैन। खण्डहर भो उजाडियो

जीत मात्रै सधैँ हुन्न, हार पनि आवश्यक छ अंकुर नयाँ अंकुराउन, संहार पनि आवश्यक छ। खुसी खोज्दै, सबैतिर वाहवाही खोजिरहे, थलिएर फेरी उठ्न, प्रहार पनि