सबै कुरा सामान्य छ विशेष केही छैन भग्नावशेष मनभित्र शेष केही छैन। जल्दैछ जलिरह्यो धिप्धिपायो दियोसरी पिडाभित्र कोलाहल छ बेस केही छैन। खण्डहर भो उजाडियो

जीत मात्रै सधैँ हुन्न, हार पनि आवश्यक छ अंकुर नयाँ अंकुराउन, संहार पनि आवश्यक छ। खुसी खोज्दै, सबैतिर वाहवाही खोजिरहे, थलिएर फेरी उठ्न, प्रहार पनि

आकाशै छिचोल्छु भनेर रुमानी उडान उडेथ्यो बेलुन। जाँदाजाँदै बाटैमा हावा खुस्कियो र फुसुस्स ओइलाएर फर्कियो जमीनमा। यता संसार छिचोल्न रफ्तार लिएकाहरु हेरेँ र मुसुक्क मुस्कुराएँ।

अन्धकारमा उभिएर अन्धकारमै हेरिरहे अन्धकारै देखिन्छ। भिडमा उभिएर भिडसँगै हिँडिरहे भिडभित्रै हराइन्छ। अझै देखेनौ मलाई? थोरै बाहिर हेर त भिडबाट थोरै बाहिर! धिप्धिपाइरहेको मधुरो प्रकाश

जब म कतै नभएको बेला कतै भएको आभास हुनेछ कतै नजिकै भएको आभास हुनेछ। सुन्नु बिस्तारै झ्यालबाट सुस्तरी घुस्रिरहेको पातलो हावालाई त्यहाँ केही सन्देश हुनसक्छ

तिमी प्रेममा बन्धन खोज्थ्यौ म चाहन्थेँ-उन्मुक्तता। फरक छ जम्नु र फैलिनुमा। फरक छ रुख हुनु र आकासिनुमा। म चाहन्थेँ एउटा उडान बतासको लयमा निर्बाध.. जब

उम्लिँदा उम्लिँदैको चियाजस्तै थियो सम्बन्ध। तातो- बाफिलो- तरोताजा… गफै गफमा समय यसरी घर्कियो कि! चि~सो भएको पनि थाहै भएन! आजकल सम्बन्ध सेलाएर छाली परेको छ

त्यो मुटुमा पस्ने कुनै द्वार छ कि छैन? प्रेम परिक्षा पास हुने आधार छ कि छैन? बस्न मन छ आँखैभित्र चिहाउँदै हृदयलाई। मेरै यादमा धड्किएको

मन त लाग्छ नि! भागेर जाउँ कतै यो समाजभन्दा पर। पुग्न सकुँ यति टाढा कि छेउछाउ नरहुन् विरोधीहरु। मन त लाग्छ नै पाइयोस् सोचेजति कुराहरु

रित्तो गिलासझैँ तिम्रो छेउमा थिएँ म थोपा थोपा भर्दै गयौ प्रेमले र म मात्तिएँ। तिमीलाई थाहा छ नि! मातेको मान्छेमा होस् हुँदैन चेत हुँदैन। न