लङ्काको रावणलाई जित्न नसकुँला म तर मनको रावण जित्नेछु। सुम्पेर सबैथोक तिमीलाई सजाइदिनेछु अशोकवाटिका। पर्खुँला, तड्पुँला, रोउँला, विलाप गरुँला। तिम्रो प्रतिक्षामा एक एक पल निमेष

एउटा जीवन रोइरहेँछु एउटा जीवन हाँसिरहेँछु । एउटामा छु अतिव्ययी एउटामा म साँचिरहेँछु । एउटामा म चुपचाप छु एउटामा म नाचिरहेँछु । एउटामा म विभक्त

संसारमा के याद रहँदैन र? प्रेम याद रहन्छ घृणा याद रहन्छ। मिठो बोली या त कर्कश गाली हेराईको कटाक्ष या त प्रेमको आह्वान। संसारमा सबैकुरा

फरक पर्छ र? हामी भेटिनु भेटिएर नजिक हुनु नजिक हुँदै साथ हुनु साथ निभाउँदै वर्षौँ बिताउनु अनि हावाको पातलो झोँकाले भर्भराउँदो दियो झ्याप्पै निभाएझैँ धिप्धिपाउँदै

अरुजस्तो हुनु~ अरुकै हुनु! मलाई म मैजस्तै मन पर्छ। जस्तो- मलाई तिमी तिमीजस्तै मन पर्छ। आफू- आफू भएर बाँच्न जति सुन्दर के होला र संसारमा?

ढोकाबाट ढोकाभित्रै हेरे देखिन्छ- भित्ताको पर्खाल कोठाको चौकोस झ्याल र काठका फर्निचरहरु । जसरी आफूबाट आफैँतिर मात्र फर्किए केवल देखिन्छ आफैँभित्रको आफू र मनभित्रका असरल्ल

मलाई था’छ! तिम्रो मुहार बोलिरा’छ। व्यथित छ मन अनि छ मनको ऊहापोह। सुस्केरा र खल्बलीको आरोह र अवरोह। मनमा छ- जति जे छ! आँखाबाटै खुलिरा’छ।

एकैनास हुन्न सधैँ, बदलाव जरुरी’थ्यो कोही यसै बदलिँदैन, दबाव जरुरी’थ्यो । कारोबार थ्यो पुरानो, रफादफा बाँकी नै थ्यो बहीखाता मिलाउनथ्यो, हिसाब जरुरी’थ्यो । जिन्दगी हो

झरी पर्छ अनि तिम्लाई सम्झिन्छु आँशु झर्छ अनि तिम्लाई सम्झिन्छु । मनै न हो भक्कानिन्छ रुन्छ अनि छट्पटिन्छ  आत्मै मर्छ अनि तिम्लाई सम्झिन्छु । न

धमिलो थियो आकाश धुम्म दिन धुम्म बाटो कतै शीत पो तप्किन्छ कि! तर देखिएन आँखै सामुन्नेको ढुङ्ग्यान सडक ठेस पो लाग्छ कि ! मन पनि