भन्थ्यौ नि हैन अन्तिम समयमा पनि म अन्त्यबाट सुरु गर्नेछु भनेर ! तर थाहा छ? अन्तको अन्त्य केवल अन्त्य हुन्छ। बगेको पानी फर्किन्छ र? बहेको

केही अदृश्य डोरी छ जो मलाई बाँधिरहन्छ। केही अस्पष्ट दायित्व केही अस्मेल जिम्मेवारी केही अलमल काम छ, जो गर्नैपर्ने छ। बिहान भयो- खाना बनाउनुछ साँझ

बिर्सिनु त पटक्कै थिएन आफू हिँडेर आएको बाटो तर बिर्सिएँ एउटा घर थियो सायद पार भएँ र बिर्सिएँ। कोही थियो पर्खिएको पार भएँ र बिर्सिएँ।

मुठ्ठी कसेर हिँडेथेँ केही पाउन। के पाएँ त? मुठ्ठीभर जीवन.. बन्द हत्केलामा कैद थियो एक मुठ्ठी श्वास एक मुठ्ठी प्रेम एक मुठ्ठी घर एक मुठ्ठी

अर्थको नै अनर्थ भो, बोली मिलाउनुछ आज अलिक हतार थियो, भोली मिलाउनुछ। दुनियाँको भाका टिपेँ, सार मिलाउन खोजेँ पनि। यता तानेँ उता थुनेँ, धार मिलाउन

मेरो सामु हिमाल झैँ अटल ति आँखाहरु आज किन पग्लिन खोज्दैछन् हीमताल झैँ! बिछोडको ताप सहन नसकेर हो? या छोयो मेरो मनबाट उठेको बाफिलो हावाले?

कोलाहलको सुनामी बोकेर तिम्रो सामु हुत्तिएको थिएँ म तिमी पहाड बनेर उभिएथ्यौ र  रोकेकी थियौ मेरो वेगलाई । प्रेमको अर्थ स्पष्ट बुझेँथेँ मैले त्यही दिन

हिँड्दा हिँड्दै थाकेँ र घर फर्किएँ घर खोज्दै हिँडेको’थेँ बेघर फर्किएँ। डराएर निस्किएँथेँ, कतै जान केही हुन थुम्थुम्याउँदै आफैँभित्र सम्हालिँदै रुन। चिनेँ संसार बुझेँ यात्रा

मन्दिरमा फूल चढाएर मागेको छु मैले आफ्नै लागी केही वरदान। जसरी काम लगाउँछु कसैलाई म दिएर दुई पैसा दाम। प्रेममा मन चढाएर चाहेको छु मैले

सधैँ हतार हुन्छ, घरबाट निस्किने बेलामा। चाबी पो छुट्यो कि! ढोका त लगाएँ नि! गोजीमा वालेट ठिक छ ग्यास त बन्द गरेँ नि! हुन त,