हिँड्छ- तर हिँडाइमा संवेग छैन बोल्छ- तर बोलीमा छैन प्राण खान्छ- तर बिनास्वाद हेर्छ- तर मृत आँखाहरुले छुन्छ- तर छैन स्पर्शको स्पन्दन फलामको मुटु बोकेर

एउटा हवस थियो मनमा तिमीले छोयौ र त्यो प्रेममा बदलियो । जसरी एकै थोपो दूधले बदल्छ पानीको रङ्ग । जसरी एउटै जूनले बदल्छ रातको आकाश

घाम पानी सहेर बाँच्ने रहर चर्को छ यो भन्दा चर्को कुनै- जिन्दगानी अर्को छ? न ठेगान छ भविष्यको  आजको भर छ उधारोमा बाँच्नुपर्ने लिलामीको डर

गन्थन पनि सुन्नुपर्थ्यो मैले तर हराएँ आफ्नै मनको भ्रम-विभ्रममा। साना मसिना कुराहरु पनि महसुस हुनुपर्थ्यो तिमीले सुनाएका तर खोजेँ तिमीभित्र कुनै विराट शान्ति आकाशजस्तै फैलिएको।

जितमात्रै हुन्न साथी, हार पनि जरुरी छ अङ्कुर नयाँ अङ्कुराउन संहार पनि जरुरी छ। खुसी खोज्दै सबैतिर वाहवाही खोजिरहे थलिएर फेरी उठ्न प्रहार पनि जरुरी

बग्दै आएको खोलालाई सोध्नु कति फोहोर थिगारेर सङ्ग्लिएको छ ऊ ! हिँड्दै आएको बटुवालाई सोध्नु कति ठेस र कैँडा सहेर उभिएका छन् ति गोडाहरु !

बात मारी छुट्टिँदा नि बात बाँकी रहोस् दूरी हुँदा सम्झनाको साथ बाँकी रहोस् । पक्रिएका हत्केला र खेलाएका औँलाहरु, मनैमनमा गढिएको हात बाँकी रहोस् ।

बिर्सिनु त पटक्कै थिएन आफू हिँडेर आएको बाटो तर बिर्सिएँ एउटा घर थियो सायद पार भएँ र बिर्सिएँ। कोही थियो पर्खिएको पार भएँ र बिर्सिएँ।

मुटुभरको सारा माया उपहार तिमीलाई सुम्पिसकेँ जिन्दगीको सार तिमीलाई । मेरो थियो तिम्रो भयो तिमी मेरो भएपछि जति जे छ मेरो सबै संसार तिमीलाई ।

आधा बाटो मात्रै डोहोर्‍याउँछ पहाडले नदीलाई पनि। आधा बाटो मात्रै बोक्छ नदीले पहाडको सुस्केरा । आधा बाटोमै छुट्छन् साथ हिँडेकाहरु पनि जसरी आधा बाटोमै छुटिरहेछन्