देखाउन पो सकिन्न त पीरहरु मनग्गे छन् पिठ पछाडी गाढिएका झिरहरु मनग्गे छन्। देख्नेले त सपाट देख्छन्, सम्म सफा हराभरा कहालीले उक्लिएका भिरहरु मनग्गे छन्।

पर्खिनलाई के छ र एक जुग नै पर्खिनेछु, तर तिम्लाई हरेक क्षण याद हुनैपर्छ । समय हो बितिहाल्छ, आज भन्दै भोलि भन्दै, दिन बित्छ, रात

कुटिल हाँसो मुस्कुराउँदो ओठ देखेँ घायल भएँ प्रेम दिएँ- बदलामा चोट देखेँ घायल भएँ । दिएकै’थेँ सारा खुसी, दिने नै’थेँ सधैँभरी, खै कस्तो चाहना’थ्यो, नोट

कहिलेकाहीँ एउटै सिनेमा‌ले बोल्छ एउटा सिङ्गो जीवन। कहिलेकाहीँ एउटा गीतमै भेटिन्छ लामो कहानीको सार। कहिलेकाहीँ एउटा कवितामै मिल्छ सपनाको धून। कहिलेकाहीँ एउटा श्लोकले दिन्छ असीम

देखाउन पो सकिन्न त पीरहरु मनग्गे छन् पिठ पछि गाढिएका झिरहरु मनग्गे छन्। देख्नेले त सपाट देख्छन्, सम्म सफा हराभरा कहालीले उक्लिएका भिरहरु मनग्गे छन्।

सम्झनाका खातहरु भरिएर आउँन् धुम्म धुवाँ प्रभातहरु भरिएर आउँछन्। स्मृतिमा ताजै छन्, के बिर्सन्थ्यो मस्तिष्कले? बनि तिनै सौगातहरु भरिएर आउँछन्। आँशु थिए, हाँसो थिए, स्फुर्तिका

रोकिएँ म यतैतिर पर्खाल देखि उता के छ? पर्दा लाग्यो बत्ति निभ्यो झ्याल देखि उता के छ? भिड थियो हराएँ म अल्मलिएँ भिडभित्र छिचोलेर कोलाहलको

दुवैजना चुपचाप हुँदा फरक पर्छ सम्बन्धमा मनभित्र सन्ताप हुँदा फरक पर्छ सम्बन्धमा। आँशु झर्छ यथार्थ हो, मन रुँदा भक्कानिँदा एकोहोरो प्रलाप हुँदा फरक पर्छ सम्बन्धमा।

बत्ती निभेपछि एउटा संसार सुरु हुन्छ नसोध्नु त्यहाँ के हुन्छ ! कोही निदाउँछ मस्त कोही निदाएको नाटकमा हुन्छ कोही लुसुक्क छिर्छ झ्यालबाट कोही निस्किँदैहुन्छ कतै

तिम्ले भुल्नु एउटा कुरा मैले भुल्नु एउटा कुरा, भुल सम्झी भुल्न खोज्नु या नभुल्नु एउटा कुरा । नसोचेको यात्रा थियो नसोचेरै बाटो टुट्यो, अनाहकमै भेटिएथ्यौँ