छुट्दै गए मूलबाटोमा अपलक हेरिरहेका आँखाहरु छुट्दै गए किनारामा हल्लाइरहेका हातहरु छुट्दै गए घुम्ती अनि बाटाहरु छुट्दै गए स्ट्याण्ड र स्टेसनहरु। छुटेका ति थिए या

एक——— बेरेर तिम्लाई अङ्गालोभरि चुमेर अधरमा । पुछेर तिम्रा आँशुका थोपा हेरेर नजरमा । छामेर तिम्रो मुटुको चाल उन्मत्त रहरमा । बिताउन मन छ यो

आफू बिलाएँ र तिमीमा हराएँ। मोडेर यात्रा तिमीभित्र आएँ। जति’थे सपना तिमीमै गुमाएँ। जीवनको भारी तिमीमै बिसाएँ। झुकेर आफू तिमीलाई उठाएँ। अस्तित्व आफ्नो तिमीमै मेटाएँ।

कसैले पछाडीबाटै भन्दियो झोलाको चेन नलागेको र मैले लगाएँ। बाइकको स्ट्यान्ड साडीको सप्को ठाउँको ठेगाना भुलिएको गल्ली… भेटिरहँदा अपरिचितहरु र बिना परिचय बताइदिँदा अल्मलिएको बाटो

यो बिहान यो मौसम यो स्फूर्ति र यो दिनको सुरुवात । चियाको पहिलो चुस्कीसँगै सारा यादहरु बतासिँदै आउँछन् र कुत्कुत्याउँछन् मनभरि, शरीरभरि… प्यारी ! तिम्रो

नथाकुञ्जेल आँखा- हेरिरहनेछु तिमी आउने गोरेटो । नगलुञ्जेल गोडाहरु- घुमिरहनेछु तिमी हिँड्ने गल्लीहरुमा । नसुकुञ्जेल मनमा गाढा बनेर बसेका तिम्रा यादहरु- सम्झिरहनेछु तिमीसँग बिताएका पलहरुलाई

ओठले बोलेका कुराहरु पनि झुटा हुन्छन् यदाकदा । वाचा बन्धनका कथाहरु पीर दुःखका व्यथाहरु । गुनासो, गथासो, गन्थन या त दुखेसो । विश्वास हुन्न सुँक्सुँकाउँदै

भागेर गए कहाँ पुगिएला ? भेटिएला त ? आफन्तहरुभन्दा परको भूगोल ! डरभन्दा बाहिरको संसार ! दुःखको अन्त्य ! पीडाको समाप्ति ! या भेटिएला अर्को

म कप जस्तै स्थिर छु, तिमी- बाफ जस्तै उड्न भन्छौ । म पानी जस्तै शान्त छु, तिमी- लहर जस्तै छचल्किन्छौ । म चुस्की जस्तै मिठास

घण्टौँ सँगै बिताएर फर्किँदा पनि केही चिज अधुरै रहन्छन् । जस्तो- एउटा अन्तिम मुस्कान एउटा अन्तिम स्पर्श एउटा अन्तिम गनगन… केही भन्न छुटेझैँ केही सुनाउन