नहेरेरै पनि बुझिन्छ कसैको नियत। नभेटेरै पनि जानिन्छ मनभित्रको भावना। नसोचेरै पनि कोही बाँचिरहन्छ सम्झनामा। संसारमा धेरै कुरा छन् जो अद्मूत छन्। जस्तो- मन पराउनु-मन

छुँदै मात्रै झन्झनाउने कम्पन थियो दुबैतिर। नसा नसा सन्सनाउने तड्पन थियो दुबैतिर। छुन्थे हात, चुम्थे ओठ बेहोसी झैँ बतासिन्थे। अङ्गालोमा कसिएको बन्धन थियो दुबैतिर। खै

तिमी आउछ्यौ नै भने कविता बनेर आउनु। ल्याउनु कोसेली एक झोला बादलका टुक्राटाक्री एक भारी हावाका तरङ्गहरु एक अञ्जुली चराको चिर्बिर एक खोकिला फूलको सुगन्ध

बाफजस्तो सम्बन्ध- उठ्छ, उड्छ र कतै हराउँछ हावाका झोँकाहरुमा। या सम्बन्ध- मुठ्ठीभर बालुवाजस्तो? बिस्तारै झरिरहन्छ फुर्र औँलाका कुना काप्चाबाट। अथवा सम्बन्ध- घाममा टट्टाइरहेको हिउँको डल्लो

हात समाई घुमेको याद छ कि छैन? लजाउँदै चुमेको याद छ कि छैन? अङ्गालिँदै एक अर्कामा मातिएझैँ बेहोसिमा, बेहोसीमै झुमेको याद छ कि छैन? लजाउँदै

घाम उदाउँछ,दिन हुन्छ दिन पनि एकछिन हुन्छ। रात पर्छ,बिहान हुन्छ यही क्रम हरदिन हुन्छ। जीवन हुन्छ,यात्रा हुन्छ सुख हुन्छ,दु:ख हुन्छ। कहिले ठूलो कथा हुन्छ कहिले

भर्खरै सेतो थियो भर्खरै कालो भयो। हेर्दा हेर्दै बिस्तारै रङ्ग बदल्दै गयो। जता बस्यो-त्यतै अनुकूल जता पस्यो-त्यसै अनुकूल ठाउँ बदलियो रङ्ग बदलियो। यो कसरी सम्भव

मनको भग्नावशेषमा पुरिएका छन् हजारौँ हजार इतिहासहरु। कहिलै नबिर्सिने अनुहार कहिलै नफर्किने मिलन कहिलै नमेटिने याद कहिलै नभेटिने पर्खाईहरु। उत्खनन् गर्दैछु- कहाँ हराउँथ्यो र? मनको

बेला बेला सोच्छु समयको पनि समय हुँदो हो! एक रुप एक चित्र एक आकृति.. कतैबाट आएर जाँदै गरेको- कता जाँदो हो है साँची? यात्री हो

ति आँखा राम्रा गाजले झुकेका थोरै लाजले। कुन संजोगले भेटियो तिर्सना सबै मेटियो। मुहारै राम्रो जूनजस्तो धपक्कै लाग्ने सुनजस्तो झलक्क हेर्दै दिल बस्यो नउम्किने गरी